Sosnowiec – 7 II 1863 – (woj. krakowskie)

Przeczytanie tego artykułu zajmie 2 min.
Autor: Stanisław Zieliński

Ustanawiając w powiecie olkuskim władzę Rządu Narodowego, Apolinary Kurowski, w nocy z 6/7 lutego 1863 r. podsunął się pod Sosnowiec, gdzie Rosjanie byli skoncentrowani w sile 300 ludzi. Polski oddział liczył 50 jazdy, 50 strzelców i 50 kosynierów. Kurowski w centrum pozycji ustawił kosynierów, na lewym i prawym skrzydle strzelców, pod dowództwem Edwarda Staweckiego i Stanisława Nikiforowa, sam zaś z kawalerią, będącą pod komendą Ludwika Miętty-Mikołajewicza, stanął nad kordonem pruskim, spodziewając się ucieczki Rosjan w tę stronę. Rosjanie powiadomieni o zbliżaniu się powstańców, morderczym ogniem z komory i stacji kolei przywitali pierwszy atak, około godziny 1.00 w nocy.

Pod Teodorem Cieszkowskim, dowódcą kosynierów padł koń. Jednak Cieszkowski, aczkolwiek raniony, nie zszedł z placu, lecz trzy razy ponawiał atak na budynki, zajęte przez nieprzyjaciela, aż je zdobył. Natomiast Kurowski i Franciszek Gaszyński, poparłszy atak, zmusili nieprzyjaciela do ucieczki. Jeden z uciekających oddziałów rosyjskich ku granicy pruskiej, który liczył około 50 ludzi, wpadł na kawalerię powstańczą i został doszczętnie zniesiony. Tymczasem ludzie Gaszyńskiego przetrząsali zdobyte budynki, a pochowanych po kątach Rosjan chwytali i rozbrajali. Zdobyczą tej szczęśliwej wyprawy było 600.000 złotych polskich zabranych za kwitami z komory, 40 koni z całym przyrządzeniem, 40 karabinów, 100 centnarów ołowiu itp.

Po tym krwawym chrzcie bojowym, Kurowski poszedł do Dąbrowy, gdzie znużonych ludzi i konie ulokował na wygodnych kwaterach. Niedobitki sił rosyjskich schroniły się na Górny Śląsk. Mimo blisko pięciogodzinnej walki oddział polski miał tylko trzech zabitych i 17 rannych. Straty rosyjskie były znaczne. Rannych Rosjan ulokował Kurowski w szpitalu w Dąbrowie. Około 30 jeńców rosyjskich, między nimi kapitana żandarmerii, wypuścił na wolność, zaopatrzywszy nadto każdego z nich dwoma złotymi polskimi na drogę. Jednak kilku z nich pozostało w szeregach powstańczych i dobrze później się bili. Na terytorium pruskie do Katowic schroniło się ze Sosnowca oraz innych punktów granicznych około 400 żołnierzy wojska rosyjskiego. W Dąbrowie, dokąd przybył z 30 ochotnikami oficer z wojska rosyjskiego Antoni Kulesza, oddział pozostał przez dwa dni. W tym czasie zbyto zapasy zabrane w Sosnowcu, a ranny Cieszkowski, mianowany pułkownikiem, zajął się nawet laniem dział. Następnie przez Sławków i Olkusz ruszył Kurowski do Ojcowa. Był wszędzie z radością przyjmowany i zaprowadzał władze narodowe.

Podziel się w social media!

Metryka bitwy

Data: 7 II 1863
Lokalizacja: Sosnowiec
Województwo: krakowskie
Terytorium: Królestwo Polskie
Wynik: Zwycięstwo powstańców

Strony konfliktu

Powstańcy Styczniowi

Dowódcy:

  • Apolinary Kurowski
  • Edward Stawecki
  • Stanisław Nikiforow
  • Ludwika Miętta – Mikołajewicz
  • Teodor Cieszkowski

 

Zaangażowane siły:

  • Oddział strzelców (50 powstańców)
  • Oddział kosynierów (50 powstańców)
  • Oddział kawalerii (50 powstańców)

 

Łącznie około 150 powstańców 

 

Imperium Rosyjskie

Dowódcy:

  • brak danych

 

Zaangażowane siły:

  • Oddział piechoty (300 żołnierzy)

Mapa bitew