Sielec – 7 VI 1863 – (woj. grodzieńskie)

Przeczytanie tego artykułu zajmie < 1 minutę
Autor: Stanisław Zieliński

Spod Mołowid, ruszył Aleksander Lenkiewicz w celu połączenia się z Onufrym Duchyńskim. Natomiast Jundziłł z 40 ochotnikami Lenkiewicza, 40 słonimczukami oraz z nowogrodczanami Miładowskiego i księdza Baszkiewicza posunął się ku rzece Myszance w błota i stanął tuż nad rzeczką, w miejscu zwanym Góra. Już po trzech dniach wytropili go tam Rosjanie. Z rana zbliżył się nieprzyjaciel pod obóz. Nie czekając ataku, Jundziłł przeprawił się przez rzekę. Jeszcze ariergarda nie zdołała przeprawić się na drugi brzeg, gdy Rosjanie poczęli strzelać i ścigać przeprawiających się, aż do rzeki, za którą Jundziłł urządził zasadzkę.  Czekał bezskutecznie na wroga do godziny 13.00 po południu, po czym skierował się ku powiatowi nowogrodzkiemu.

Już w cztery godziny później, podczas odpoczynku, oddział  został napadnięty w lesie i poszedł w rozsypkę, przy czym 40 ochotników Lenkiewicza zupełnie się rozproszyło. Łukaszewicz i Miładowski z częścią oddziału: 60 ludźmi ruszyli ku Kyzywoszynowi, a Jundziłł ku kanałowi Ogińskiego, skąd posunął się 17 (?) lipca 1863 r. ku pińskim błotom, zebrawszy rozbitków Łukaszewicza. Na błota pińskie przybył Jan Kołłupajło, któremu z rozkazu Naczelnika Wojennego Województwa Grodzieńskiego, Jundziłł zdał dowództwo nad 190 ludźmi.

Podziel się w social media!

Metryka bitwy

Data: 7 VI 1863
Lokalizacja: Sielec
Województwo: grodzieńskie
Terytorium: Ziemie zabrane
Wynik: Zwycięstwo Imperium Rosyjskiego

Strony konfliktu

Powstańcy Styczniowi

Dowódcy: 

  • Franciszek Jundziłł

 

Zaangażowane siły:  

  • Oddział powstańczy
Imperium Rosyjskie

Dowódcy: 

  • Brak danych

 

Zaangażowane siły:  

  • Oddziały wojsk rosyjskich

Mapa bitew