Rutka Korybutowa – 19 I 1864 – (woj. podlaskie)

Przeczytanie tego artykułu zajmie < 1 minutę
Autor: Stanisław Zieliński

Zaprzestawszy pościgu kozaków pod Wojciechowem, zwrócił się Walery Wróblewski, nie mając więcej nad 40 koni, na północ. Przeszedłszy przez rzekę Wieprz pod Kockiem, stanął najpierw na noc w Siemieniu następnie w Tyśmienicy. Dnia 19 stycznia 1864 r. oddziałek posuwał się o świcie od Tyśmienicy ku Jedlance pod Uścimowem.

Powstańcy w pobliżu Rutki Korybutowej wyminęli chatę leśnika, gdy ukazała się secina kozaków kubańskich pod dowództwem Zankisowa. Tenże, ubrany na biało, powiewał białym proporcem, więc powstańcy wzięli go za księdza jadącego z usługą duchowną. Toteż atak kozaków był nagły i niespodziewany i nim jeszcze zdążono się uszykować w szyku bojowym, już doskoczyli kozacy kubańscy. Wróblewski znajdując się najbliżej nieprzyjaciela, opadnięty przez kozaków, otrzymał dwa cięcia w głowę, potem jedno cięcie w lewe ramię i osunął się z konia.

Na szczęście, ciężko rannego zdołano unieść z placu boju i uratować. Obok rannego dowódcy legło 12 zabitych, między nimi Pajewski, Staniszewski i Michał Wysocki. Ścigani przez nieprzyjaciela, na przestrzeni kilku wiorst przez Jedlankę, Sosnowicę i Białkę, powstańcy zupełnie zostali rozproszeni i nieliczni tylko jak Antoni Barancewicz, Ignacy Aramowicz, Kwapiszewski i Julian Ejtminowicz zdołali ujść cało.

____________________________________

Wiorsta - dawna rosyjska jednostka drogowych miar długości (zwykle drogi). Około 1,0668 km.

Podziel się w social media!

Metryka bitwy

Data: 19 I 1864
Lokalizacja: Rutka Korybutowa
Województwo: podlaskie
Terytorium: Królestwo Polskie
Wynik: Zwycięstwo Imperium Rosyjskiego

Strony konfliktu

Powstańcy Styczniowi

Dowódcy:

  • Walery Wróblewski

 

Zaangażowane siły: 

  • Oddział jazdy (40 powstańców)

Imperium Rosyjskie

Dowódcy:

  • Zaniksow

 

Zaangażowane siły: 

  • Secina kozaków (około 150 żołnierzy)

Mapa bitew