Modroga – 12 VII 1863 – (woj. kowieńskie)

Przeczytanie tego artykułu zajmie < 1 minutę
Autor: Stanisław Zieliński

Po starciu pod Cytowianami (6 czerwca 1863 r.) ruszywszy ku Kurlandii wrócił Jan Staniewicz niebawem na południe, aby pójść po broń, która miała się znajdować w powiecie rosieńskim. W drodze, spotkawszy Adama Bitisa, który zręcznie rekrutując samych włościan, co kilka tygodni połowę oddziału rozpuszczał do domów, a drugą zaciągał do służby, dodał mu oficera i ruszył dalej, potykając się raz po raz z Rosjanami.

Kolumna dwóch kompanii strzeleckiego batalionu, kompania narwskiego pułku, 24 dragonów i 10 kozaków, dowodzona przez kapitana Lewaszowa starła się z oddziałem 170 (?) powstańców (Staniewicza ?) koło wsi Modrogi i miała go rozbić. Po stronie rosyjskiej wśród rannych znajdował się podchorąży dragonów Czertek. Staniewicz w dalszym pochodzie na południe zlustrował w Rosieńskiem oddział Kaszłejki, rozproszony na drobne grupki, poszedł pod Taurogi, ale i tam nie zastawszy broni, udał się w okolice Lidowian.

Podziel się w social media!

Metryka bitwy

Data: 12 VII 1863
Lokalizacja: Modroga
Województwo: kowieńskie
Terytorium: Ziemie zabrane
Wynik: Zwycięstwo Imperium Rosyjskiego

Strony konfliktu

Powstańcy Styczniowi

Dowódcy: 

  • Jan Staniewicz

 

Zaangażowane siły:  

  • Oddział powstańczy (170 powstańców)

 

Imperium Rosyjskie

Dowódcy: 

  • Lewaszow
  • Czertek

 

Zaangażowane siły:  

  • Dwie kompanie batalionu strzeleckiego (około 400 żołnierzy)
  • Kompania piechoty (około 200 żołnierzy)
  • Oddział dragonów (24 żołnierzy)
  • Oddział kozaków (10 żołnierzy)

 

Łącznie około 634 żołnierzy 

Mapa bitew